Bidden voor je partner?
Seksuele vorming in alledaagse situaties
De beste gesprekken over seksualiteit heb je tussen neus en lippen door. Als reactie op een opmerking of op iets wat je ziet. Het is soms maar één zin, maar als je die op het juiste moment uitspreekt, blijft het beter hangen dan een gepland gesprek.
We lazen het verhaal van Abraham. Hij stuurde er iemand op uit om een vrouw te zoeken voor zijn zoon. Aan het eind stellen we altijd de genoemde vragen. Dat geeft soms zomaar mooie gesprekken én je hebt de mogelijkheid om iets persoonlijks te delen.
Dit keer stelden we één vraag uit het boek en toen week ik af, uit nieuwsgierigheid. ‘Denk je dat je God mag vragen om een man, als je eenmaal wilt gaan trouwen?’ De jongste dame schudde gelijk haar hoofd. Nu heeft dat niet altijd te maken met de inhoud van de vraag, maar soms ook de toon waarop ik iets zeg. Daarin horen ze, helaas, soms al het antwoord.
‘Nee?’ vroeg ik, waarop de oudste snel zei ‘jawel’. Anders vraagt mama dat natuurlijk ook niet.
De volgende vraag. ‘Denk je dat mama heeft gebeden voor een man, toen ze papa nog niet kende?’ Hm, daar waren ze het samen al snel over eens. Vast niet. Grappig hoe dat totaal niet in hen op komt.
‘Nou, dat deed ik wel’, vertelde ik. ‘Ik wilde graag een man die dezelfde dingen belangrijk vond als ik. Een man die in God geloofde, die echt van me zou houden en altijd bij me zou willen blijven.’ Het verrassingselement zorgde ervoor dat ze goed luisterden. ‘En die man heb ik gevonden.’
Lachend keken ze steels naar papa. En ja, natuurlijk baden we er met elkaar toen ook voor. ‘Lieve God, het is nog lang niet zover, maar als de tijd daar is…’
