De clitoris
Basisschoolkinderen leren deze week hoe een clitoris werkt, kopte het ND deze week. Met zo’n kop verbaast het me niet dat ouders hun zorgen uiten, zoals even verderop in het artikel staat. Want hoezo basisschoolkinderen? Bedoel je onze zoon van 5? Of dochter van 6? En ‘hoe het werkt’… Bedoel je dat ze leren hoe je deze kunt stimuleren?
Ik vermoed dat dit soort onduidelijkheden ook bij de storm op Twitter een rol kunnen spelen. Gelukkig licht genoemd artikel toe dat deze informatie gedeeld wordt vanaf groep zes. Daar kun je nog wat van vinden, maar het is al een verschil. Blijft de vraag over: wat wordt er dan gedeeld?
De clitoris. Waar vroeger bijna niemand wist wat dat voor ding was, is het nu een steeds belangrijker orgaan. Waarom? Omdat er meer aandacht is voor de vrouw in het hele seksuele spel. En genot bij de vrouw heeft veel te maken met de clitoris. Dus mocht je nog niet weten wat het is: zoek er eens wat over op en misschien gaat er een wereld voor je open.
Ik heb voor dit artikel geen onderzoek gedaan naar welke informatie er over de clitoris gedeeld wordt, maar kan me best voorstellen dat hierover zorgen zijn bij ouders. Als ik luister naar ouders om me heen, dan wordt er aan kinderen in de basisschoolleeftijd al veel gedeeld over de conceptie, over aanrakingen en wat fijn is, over relaties en over liefde. Maar vertellen hoe seksuele opwinding werkt en al te specifieke informatie daarover vinden velen een stap te ver.
Dat heeft, volgens mij, te maken met het idee dat je hebt van kinderen en wanneer de wereld van seksualiteit voor hen ontsloten wordt. En daarin bevinden we ons in een ingewikkeld dilemma. Jongeren en kinderen beginnen steeds eerder aan seks. Maar veel kinderen en jongeren zijn totaal nog niet toe aan seks, als in vrijen, zeker niet op de basisschoolleeftijd. Moet je ze er dan toch over vertellen, omdat er kans is dat…? Moeten ze dan toch al weten over de clitoris, zodat áls zij vroeg aan seks beginnen, ze het wel op een voor hen fijne manier doen?
Over het ene citaat van Arjet Borger in het artikel lees je snel heen, maar ik wilde dat we daar met z’n allen op ingingen, in plaats van het te hebben over wat we te ver vinden gaan. Want volgens mij slaat zij de spijker op de kop. Als we onze kinderen een fijne, seksuele ervaring gunnen, dan zit dat hem echt niet in die clitoris. Niet in de eerste plaats.
De methode Veiligwijs is niet zo expliciet als Rutgers, vertelt Arjet Borger, auteur van de lesmethode. ‘Over de geslachtsdelen leren leerlingen ook wel tijdens de biologielessen op de middelbare school. Wij leggen meer nadruk op veiligheid en kwetsbaarheid, een belangrijke basis voor seksueel plezier.’
Ik weet vrijwel zeker dat de methode Wonderlijk en waardevol (die net als Veiligwijs erkend is door Rutgers!) dezelfde voorzichtigheid heeft. Of beter gezegd: dezelfde uitgesproken mening heeft over wat de basis is voor seksueel plezier.
Eerder deze week vroeg ik om de positieve boodschap die jullie je kinderen over seksualiteit, relaties en intimiteit mee wilden geven. Hier is de mijne: ‘Seksualiteit is op zijn allermooist wanneer het plaats vindt tussen twee mensen die van elkaar houden, die elkaar kennen en zich thuis bij elkaar weten. Twee mensen die zich aan elkaar gecommitteerd hebben.’ Met deze boodschap hoef je niet druk te maken over al te expliciet worden. Laten we hierin vooral heel ver gaan!
Platform Seksuele vorming wil blijven schrijven, ontwikkelen en inspireren om elk gezin een veilige plek te laten zijn of worden voor de seksuele ontwikkeling van kinderen. Klik hier om daar financieel aan bij te dragen.
Maar HOE dan?
