Over geld, PMS en het imposter-syndroom

Het leek een prima dag te zijn. Ik zat best goed in mijn vel, had zin in het leven en in het werk voor het platform. Er stond een blog klaar; na veel twijfelen had ik de juiste toon te pakken. Dacht ik. Dus stuurde ik hem naar meelezers. ‘Willen jullie meedenken? Het gaat namelijk over geld vragen. Wat vinden jullie van de oproep?’

Wat ik me niet realiseerde, was dat ik vlak voor mijn menstruatie zat. Tot dan was er nog geen trigger geweest, dus het ging goed, buiten wat lichamelijke ongemakkelijkheden om. Maar PMS lag op de loer.

De reactie was uitgebreid en genuanceerd. Van dat hele verhaal kwam echter slechts één zin over, die recht naar binnen sloeg. ‘Weet je zeker dat je dit wilt gaan vragen? Wat heb jij te bieden, dat dit rechtvaardigt?’ Au, au, au. Dat deed pijn!

Want inderdaad, wie ben ik?! Hoe had ik er ooit in kunnen trappen? Alsof ik iets te zeggen heb! Ik was door de mand gevallen, betrapt. Eindelijk zag iemand het. Ik had geen idee meer wat ik moest doen. Van de hak op de tak springend probeerde ik mijn man uit te leggen wat er aan de hand was, maar hij keek me vooral verbaasd aan. Waar kwam dit vandaan?

Vervolgens huilde ik de ogen uit mijn lijf in de badkamer, terwijl ik probeerde weer enige rationaliteit in mijn hoofd te krijgen. Met het warme water van een bad begon ik het te begrijpen. Oh ja, PMS. Misschien moest ik die storm even rustig uit laten razen, om dan weer na te denken over wat ze stuurde.

Dat moment is nu gekomen. Dit blog is een zoektocht naar de vraag: kan en mag ik geld vragen? Eenmalig, als crowdfunding. Dit platform moet namelijk gratis blijven, voor iedereen beschikbaar. Maar een website kost geld en de dromen, die we koesteren, ook. We willen verder.

Die grote vraag, de ‘wie ben ik?-vraag’ zal regelmatig opsteken. Ik weet dat ik daar gevoelig voor ben. Het heeft zelfs een naam, voor als je het herkent en er eens over wilt lezen. Imposter-syndroom; wat ernstiger klinkt dan het is. Ik heb er een tik van in ieder geval.

Maar uiteindelijk is de vraag – Wie ben ik? – niet waar het om draait. Ik heb met dit platform nooit gedacht dat ik iets zeer speciaals en unieks te brengen heb. Het liefst doe ik ook niet mee aan die race. Ik ben een mama, met een achtergrond in de zorg, met kennis en met specifieke kwaliteiten en die maken dat ik op mijn plek zit op dit platform. En ik weet dat er genoeg lezers zijn, die geholpen zijn met wat ik schrijf.

Daarom schrijf ik, omdat we met elkaar willen groeien in onze eigen seksuele ontwikkeling en omdat we onze kinderen daar goed in willen begeleiden. En mocht jij nu denken: aan die missie wil ik iets bijdragen in geld, dan ben ik daar blij mee. Irriteert dit je, dan klik je weg! Heb je niets te geven, dan ook (of check de pagina Doe mee om op een andere manier mee te doen).

Op 26 mei moet de website ‘renewed’ worden. De eerste twee jaar zijn al betaald. En met enkele euro’s kun jij mij helpen om dat voor de komende twee jaar weer te doen. Klik hier voor een veilige en snelle bijdrage via Supp.

Ps. 1 Wil je meer weten over het doel van het platform, de plannen en ideeën… houd dan de website in de gaten, want daarover volgt binnenkort meer.

Ps. 2 De opmerking van de meedenker was niet bedoelt, zoals hij bij mij over kwam. Haar treft geen schuld 😉.