What they knew best

Ik zit met tranen in mijn ogen naar een documentaire van Louis Theroux te kijken. Dark states, trafficking sex. Wat een kapotte wereld met kapotte mensen. Meisjes, die hun leven niet meer kunnen fixen.

Louis volgt in deze aflevering meisjes in de prostitutie, die onder invloed zijn van een pooier. Onder invloed ja. Ze houden van die gast, noemen hem hun ‘daddy’. Ze weten ergens dat er iets niet klopt, maar tegelijk voorziet de pooier op een bizarre manier in hun basisbehoeften. De invloed daarvan wordt pijnlijk zichtbaar.

Ik moest huilen toen een meisje verdrietig werd, omdat mensen haar veroordeelden. ‘Als je mijn achtergrond kent…’, zei ze. Vanaf haar derde misbruikt door meerdere mensen en nooit, nooit had zij zelf de touwtjes in handen. Nu wel, want haar pooier had haar nodig. Ze probeert het uit te leggen, raakt verstrikt in haar verhaal.

Ze voelt dat hij haar iets geeft. Maar ze voelt tegelijk dat het niet klopt. ‘Ik laat me weer gebruiken. Ik doe het gewoon weer.’ De verwarring over hoe die twee bij elkaar te krijgen zijn, spat van haar af. Louis probeert haar te zeggen dat het haar schuld niet is. Hij worstelt om woorden te vinden.

Want natuurlijk is het niet haar schuld! De emotionele macht die de pooier over haar heeft is net zo sterk als een set kettingen, die haar op zijn plaats houden. Hier komt ze niet alleen uit. Ze heeft een ander nodig. En dan niet iemand die, zoals ze zegt, alleen belt om over haar lichaam te praten of om seks af te spreken.

Wat heeft ze nodig? Iemand die echt van haar houdt. Niet seksueel. Of wel, maar dan iemand die niet aanneemt wat ze ‘vrijwillig’ geeft, omdat ze nu eenmaal geen andere manier kent om liefde te geven en te ontvangen. Haar lichaam. Iemand die haar beschermt tegen zichzelf.

Louis sluit de documentaire op de volgende manier af (vertaald): ‘Zolang er extreem kwetsbare mensen zijn, bestaat gedwongen prostitutie. In Houston zag ik vrouwen die zich lieten mishandelen, die hun basisbehoeften op de enige manier die ze kenden vervulden. Wreedheid die comfortabel aanvoelde. Het kwam bizar en tegelijk volkomen begrijpelijk op me over.’

Na de documentaire begreep ik beter dan ooit het belang van hechting, van liefde en bevestiging, juist voor de seksuele ontwikkeling. En ik begreep beter dan ooit hoe gruwelijk seksueel misbruik is. Zoals het meisje zei: ‘Mensen die mij veroordelen, die weten niet…’  

---

Platform Seksuele vorming wil blijven schrijven om elk gezin een veilige plek te laten zijn of worden voor de seksuele ontwikkeling van kinderen. Klik hier om daar financieel aan bij te dragen. Lees meer op de pagina ‘Doe mee’ of in dit blog.