Een duik in de digitale wereld

Het is gevaarlijk, een niet meer onder controle te houden ‘beest’, dagelijks veranderend en dief van onschuldige burgers, laat staan onschuldige kinderen. Maar dat ‘beest’ is er, we krijgen hem niet meer weg en beter wen ik er maar een beetje aan of leer ermee omgaan.

Kun je raden wat ik hier omschrijf? Precies: de digitale wereld. Op basis van bovenstaande (enigszins overdreven) opsomming kun je je vast voorstellen dat ik wat uitstelgedrag vertoonde de afgelopen jaren. Uitstel van mediaopvoeding. Want ‘dat komt nog wel een keer’ en ‘onze kinderen zijn er nog niet aan toe’. 

De oudste is dol op ‘Nijntje doen’ (spelletjes op de website) en beide meiden springen een gat in de lucht als het ‘filmpjesvrijdag’ is en Sasa en Toto plus Peppa Big weer hun kunsten vertonen. Maar verder? Nee hoor, we houden die wereld nog ver van hen vandaan. Als dat verandert, is het vroeg genoeg om me erin te gaan verdiepen.

En echt… voor iedereen die het uitstelgedrag herkent: het is niet gek! Lees de kranten erop na. Ze zijn het er allemaal over eens dat het te groot is om aan te pakken, dat het heel snel veranderd en dat er een generatiekloof is (waarbij een paar jaar al een enorm verschil kan maken). De digitale wereld is te groot en een beetje eng. 

Eng omdat het voelt alsof media straks mijn kinderen zullen overnemen. Nu zijn ze nog ‘van mij’, maar straks, als de beïnvloeding vanuit de sociale media begint, dan is het einde zoek. Hun hoofd zal gevuld worden en in hun onschuld nemen ze het aan. Zie fake news maar eens te herkennen, ga er maar aan staan om bewerkte beelden van de werkelijkheid te onderscheiden als je gebombardeerd wordt met ideale plaatjes. Ik vind het al moeilijk, laat staan zij!

Dus dat uitstel, dat begrijp ik van mezelf (al wringt het dat Donald Duck het niet meer uit blijkt te stellen), maar tegelijk…

De waardeloze smoes dat onze kinderen er nog niet mee bezig zijn, wordt dagelijks ontkracht. Als het regent, vragen de kinderen verwijtend of ik soms vergeten ben op buienradar te kijken. Als ik me afvraag of een bezoekje aan oma misschien leuk is, dan geven ze me de tip om even een appje te sturen. En wanneer ik denk dat ze ‘Nijntje doen’, hoor ik ineens de verbaasde uitroep dat er elke keer nog meer filmpjes tevoorschijn komen (Youtube). En waarom zouden laptops en mobieltjes toch het favoriete speelgoed zijn?

In blogs op het platform hoor ik mezelf vertellen dat je ‘seksuele opvoeding door het hele leven heen weeft’ en ‘kinderen leren als ze jong zijn vooral van jouw voorbeeld’. Ik kijk naar de mobiel in mijn handen, ik open de tool om te zien hoe vaak ik hem vandaag al ontgrendeld heb. Het goede voorbeeld… nog zo’n reden om in het onderwerp te duiken.

Zo gezegd, zo gedaan. Ik neem mijn duik en kijk ‘het beest’ recht in de ogen. Misschien ontdek ik dat het mee valt. Dat hoop ik, want hoe voer ik anders ooit een goed gesprek met mijn kinderen? Internet is nu al hun beste vriend.

De komende weken gaan we aan de slag met seksualiteit en de digitale/online wereld. Informatieve artikelen, persoonlijke blogs, praktische tips en meer. Kies rechtsboven voor ‘Blijf op de hoogte’ om mee te lezen.