Hoezo generatiekloof?

Van welke generatie ben jij? X, Y of Z? Of misschien nog eerder. Elke generatie heeft zijn eigen uitdagingen en tussen alle generaties gaapt een kloof. Misschien heb jij een zoon of dochter die de wenkbrauwen op trekt als je begint over Facebook of vragen stelt over TikTok. Wat weet jij er nou van?

Met deze blog wil ik je bemoedigen. Want hoezeer jongeren ook denken dat wij niets weten van waar zij mee te maken hebben, het klopt niet. Ja, ze hebben gelijk: als het gaat om alle mogelijkheden en de platforms van deze tijd dan lopen wij hopeloos achter. Dan hebben zij ons wat te leren. Benut ze ook vooral daarvoor!

Maar jong… dat zijn wij ook geweest. En puber, met alle ontwikkelingstaken en uitdagingen die daarbij horen, dat waren wij ook. Ga met me mee, terug naar die tijd en herinner je hoe jij was, waar jij stond, waar jij bij hoorde.

Van groep acht naar de brugklas; dat was ongelooflijk spannend. In groep 8 wist je waar je stond, maar op deze nieuwe school ligt alles weer open. Waar hoor je bij? Wie zijn er populair in de klas? Hoe zien anderen jou? Ben je populair? Hebben jongens of juist meisjes aandacht voor je?

Je kijkt naar de jongens en meiden uit de klas, vergelijkt hun kleding met de jouwe, ziet hoe recht of juist scheef hun tanden staan, ziet hoe jong of juist volwassen ze zich gedragen. Je gaat om met je klasgenoten en probeert uit te vinden hoe ze tegen jou aan kijken. Je probeert eens grappig te zijn, doet een poging om te flirten, je gedraagt je wat serieuzer of probeert wijze opmerkingen te maken.

De grote vraag in je leven is: wie ben ik? Je zoekt de antwoorden in jezelf, in wat je kunt. Je kijkt naar wat jou onderscheidt van de anderen, zodat je meer ontdekt over hoe uniek je bent. Of je zoekt waarin je juist op hen lijkt, zodat je weet bij welke groep jij hoort.

Langzaam maar zeker wordt het allemaal wat duidelijker waar je bij hoort, maar dan ben je er nog niet. Want die positie vast houden, dat vraagt ook iets van je. Als klasgenoten je waardeerden om je grappen, dan probeer je de humor vast te houden, zelfs al gaat het voelen als een jas die je niet meer past. Als je populair werd, dan is er altijd de angst om door de mand te vallen.

Zo rol je door de puberteit, soms van drama naar drama, soms van een dikke traan naar een gierende lach, soms van diep dal naar sky high, van onzeker naar zelfverzekerd, van gelukkig naar ongelukkig.

Wat een reis! Herinner je je het weer? Zag je jezelf weer staan en zitten in de aula, in de klas, tussen leeftijdsgenoten, op club, bij de sport, overal zoekend naar jouw identiteit? Je zou nu het hele stuk weer door kunnen lezen, maar dan voor je zoon of dochter of een jongere in jouw buurt. Ze kijken op dezelfde manier, ze zoeken naar diezelfde identiteit, onzeker.

Er is wel een verschil, want een groot deel van de tijd kijken ze naar hun scherm als extra dimensie in hun leven. En dáár doen ze en vinden ze, wat wij zonder mobiel zochten en vonden. Daar presenteren zij zichzelf en daar zien ze hoe anderen zichzelf laten zien. Daar vergelijken zij.

Hoe gaaf als we onze kinderen daarin kunnen bereiken doordat we zelf vanuit kwetsbaarheid spreken. Wij delen onze ervaring, zij de hunne, de andere, maar tegelijk ook een beetje dezelfde.

Extra tip: heb je een dagboek, lees dan die tijd nog eens na en/of laat je zoon of dochter stukken lezen.