Aan tafel vandaag: Johan Derksen (2)
In een eerder stuk concludeerde ik dat we werk te doen hebben voor de gesprekken aan onze keuken-, salon- en wat dan ook voor tafels. Vandaag introduceer ik een nieuwe insteek van dit uitgekauwde onderwerp.
Johan Derksen, een vrouw en een kaars in een nare, respectloze, grensoverschrijdende situatie. Na een eerste lacherig gesprek in Vandaag Inside volgde een soort nabespreking. Vier mannen aan tafel, één vrouw op afstand. Letterlijk, want het ging over ‘zij’ en ‘die vrouw’.
Özcan Akyol, de aanwezige schrijver, zei over Johan dat ‘je maatschappelijke antenne niet zo sterk aan stond’. Hij bedoelde dat Johan had moeten beseffen dat hij niet op zo’n manier kon praten over zo’n gevoelig onderwerp. Hij leefde notabene in het #METOO-tijdperk!
Ik moet zeggen dat die gedachte bij mij eerst ook vooral bleef hangen. Hoe dom kun je zijn! Snapt hij het dan nog niet? En meer generaliserend: snapten mannen dan echt niet hoe het zat? Dat seks en intimiteit zo ongelooflijk kwetsbaar zijn! Dat vraagt respect van beide zijden. Alleen al het laveloos samen in bed duiken om seks te hebben, laat weinig van dat respect zien.
Het maakte me strijdbaar: we moeten onze kinderen opvoeden. Jongens én meisjes. Maar zijn de gesprekken die we nu voeren dan alles? Waar ging het over? Yesim bleef roepen dat hij excuses moest maken, dat er aandacht moest zijn voor slachtoffers. Maar hoe helpt dat ons verder? vroeg iemand anders.
Inderdaad, hoe? Als jij altijd spagetti hebt gegeten op de authentiek Italiaanse manier, dan zul je het proeven als je spagetti uit een zakje eet. Als je weet hoe het hoort te zijn, dan ‘voel’ je het wanneer het niet klopt. Als je kinderen wilt leren hoe spagetti hoort te zijn: geef je ze dan zakjesspagetti en vertel je wat er allemaal niet aan klopt, of kook je de échte spagetti?
Het kan allebei, maar ik heb het idee dat we de zakjes-manier ondertussen wel uitgekauwd hebben. Laten we gaan praten over hoe het écht hoort te zijn. Ook dan zou ik weer aan tafel willen zitten. Johan, wat is seks voor jou? Wat betekent het? En wat vind je daarvan? Hoe werkt dat uit in je seksuele relatie met anderen? En wat zou je willen? Waar verlang je naar?
Goed, de seks die we willen. In deze tijd staat één ding voorop: het moet seks zijn die béiden willen. Maar dat blijkt ingewikkeld. Bewust ‘ja’ zeggen, maar wat is een echt ja? Achter een uitgesproken ‘ja’ kan een twijfelend mens zitten. Soms weet je het gewoon niet.
Ik denk dat er mooie gesprekken kunnen ontstaan en dat het ons allemaal ten goede kan komen. Dus laten we daarover praten. Aan de keukentafel, bar, in de zithoek, op een terras of tijdens een wandeling.
En toch… zijn we er dan? Ergens blijft nog een kriebelende vraag achter. Want Johan: wat is nu de seks die je echt wilt? Kan seks met een onbekende, van wie je de naam niet eens weet (!), bevredigend zijn? Is het dat voor jou?
Je kunt toestemming geven voor seks en tóch huilend in bed achterblijven. Omdat je het wilde, maar omdat je ontdekte dat je naar iets anders verlangt. Omdat je geliefd wilt worden, zó dat het raakt aan wie je bent. Seks is elkaar aanraken in het meest intieme en dat wordt prachtig als je elkaar bemint tot in het meest persoonlijke van wie jij bent.
Echt, als we daar eens over gingen praten! Dan zat én iedereen op de biechtstoel vanwege seks die daar niet aan voldeed én hadden we iets moois te delen met de nieuwe generatie.
Platform Seksuele vorming wil blijven schrijven om elk gezin een veilige plek te laten zijn of worden voor de seksuele ontwikkeling van kinderen. Klik hier om daar financieel aan bij te dragen. Lees meer op de pagina ‘Doe mee’ of in dit blog.
