Navigeren

Hoe leren we kinderen en jongeren (seksueel) autonoom, in verbinding, te leven? Deel 3.

We lieten Julia in verwarring achter. Een keuze maken bleek ingewikkelder dan ze dacht. Ze wil zelf verschillende dingen én houdt rekening met anderen. Wat kunnen haar ouders doen, nu ze met haar in gesprek gaan?

Eerst een klein beetje theorie. Marianne Cense, onderzoeker bij Rutgers, gebruikt het woord ‘navigeren’ om aan te geven hoe jongeren seksuele keuzes maken. Ze voelen zich verbonden op vier gebieden:

• Sociale/gendernormen, positie in de samenleving: hoe ga je om met seksualiteit en seksuele identiteit?
• Loyaliteit aan familie en vrienden, verwachtingen: bewegingsruimte vinden in verbondenheid.
• Welke verhalen zijn beschikbaar, denkbaar: meester worden over je eigen verhaal.
• De culturele en religieuze moraal over seksualiteit: de eigen koers vinden en daarachter staan.

Jongeren navigeren dus tussen al deze gebieden. De ouders van Julia kunnen met deze kennis een mooie stap zetten in het gesprek met Julia.

• Ze erkennen dat het ingewikkeld is om te weten wat je wilt. ‘Soms denk je van tevoren te weten wat je wilt, maar op het moment zelf speelt er veel meer mee. Er gaat van alles in je om, waardoor je in verwarring raakt. Er botsen verschillende dingen die je wilt.’
• Ze zijn begripvol omdat Julia de vriendschap niet op het spel wil zetten. ‘Je wilt de ander geen pijn doen, omdat je van hem houdt. En je wilt niet bekend komen te staan als het meisje dat niets wil.’

Daarna (misschien zou daarvoor nog mooier zijn) gaan ouders eerst luisteren en samen met Julia op zoek naar wat zij denkt en vindt.

• Hoe zie jij deze relatie? Wat betekent ‘soort van houden van’ voor jou? Ben je verliefd? Wanneer ben je verliefd? En wat doe je met je verliefdheid? Wat vind je van de jongen?
• Hoe kijk jij naar zoenen? Wanneer wil jij met iemand zoenen? In wat voor soort relatie past zoenen, volgens jou? Hoe kun jij ontdekken wat je fijn vindt en niet? Wat helpt jou daarbij?
• Als het dan gaat om deze jongen en zoenen; is hij degene bij wie je je veilig voelt om dit te gaan ontdekken? Wat is veiligheid? Wanneer kun jij je veilig voelen?

Julia is niet gillend weggerend, omdat ze graag met haar ouders praat. (Een écht kind is vaak minder ideaal 😉, lees daarover dit blog ). Maar ouders nemen zich alsnog voor om dit soort onderwerpen eerder te gaan bespreken. Ze bereiden Julia liever voor. Helpen haar liever vooraf om zich sterker te voelen.

In een volgend blog kijken we met de ouders van Julia mee in hun gevecht tegen het willen overtuigen.

Welke mooie gesprekken heb je met jouw (bijna) tiener? Hoe lukt het jou om in het hoofd van je kind te kijken? En als dat niet lukt: hoe ga je daarmee om?