Too much information!

Toen ik uit huis ging als jongvolwassene, was ik vastbesloten het anders te gaan doen. Zeker als het ging om seksuele vorming. Niets geen taboes, alles mocht open en bloot besproken worden. Welke vraag de kinderen ook zouden stellen, ik zou antwoord geven. We zouden, als ze ouder werden, praten over hoe het was en ik zou delen van mijn persoonlijke ervaringen.

Wacht maar tot je zelf kinderen hebt, zeiden mijn ouders. Oeh bah. Maar nu is het dus wel zover. En natuurlijk hebben ze gelijk; ik word er wijzer van. En misschien is de grootste wijsheid wel het besef dat mensen niet zo goed zijn in een evenwichtig midden. Voor we het weten slaan we door in ons ‘anders doen’. Bijv. in onze openheid over seksualiteit.

Nee, ik draai niet alles terug wat ik tot nu toe geschreven heb. Ik geloof nog steeds dat we open mogen praten over seksualiteit, dat we onze kinderen met ruime bagage de wereld in mogen sturen. Een rugzak vol informatie.

Maar die openheid over persoonlijke ervaringen… daar is meer over te zeggen. Ooit vroeg ik mijn ouders naar hun eerste keer. Ze vertelden summier, met nadruk op bepaalde elementen waar zij mee geworsteld hadden. En precies dat ging ik vervolgens ook verwachten, zonder ook maar enige reden te hebben hiervoor.

Wat heb je aan de persoonlijke ervaring van een ander? Ieder mens is anders. Er zat een vraag achter mijn vraag. Ik was nieuwsgierig en wilde meer weten over de eerste keer gemeenschap. Gaat dat vanzelf of niet? En kun je je voorbereiden? En zo ja, hoe dan?

Informatie! Dat had ik nodig. Niet één ervaring, maar vele ervaringen, met heel misschien het zijdelings benoemen van hun eigen ervaring. Plus de notie dat mijn eigen ervaring niet gemiddeld hoeft te zijn, want wat is gemiddeld eigenlijk?

Ondertussen kan ik mijn vraag om informatie wat duidelijker stellen. Wie daar misschien niet altijd in slagen, zijn tieners. En zij zitten al helemaal niet te wachten op jouw persoonlijke verhaal. Als uitsmijter daarom een situatie met ‘too much information’.

Een tiener vroeg: ‘Mam, doet het pijn als de penis van papa in jou is?’ Haar gezicht vertrok echter van afschuw, toen mam die vraag letterlijk ging beantwoorden. Haar vraag was onhandig, maar het was meer een gedachte, die ze wel eens had. Niet dat ze wilde weten hoe haar ouders…! Iewh, dat ze überhaupt geslachtsdelen hadden, laat staan dat die… IEWH, TMI!*

Blijft na het lezen van dit artikel bij jou de vraag over hoe je informatie dan wel kunt delen, gedoseerd, en of je dan niets van je ervaringen kunt delen? Of kun jij bijdragen in het denken daarover? Praat dan mee op 16 januari ’23 tijdens een online bijeenkomst over ‘De seksuele opvoeding van tieners’. Meld je aan via het contactformulier, zodat we je de link kunnen sturen.

*Dit voorbeeld, vrij vertaald, komt uit het boek Vrij (be)wijs van Marina van der Wal en Bram Bakker.