Verantwoordelijkheid (2) en wat ik daarover leerde in mijn christelijke wereld

Verantwoordelijkheid. Ik schreef er een uitgebreid artikel over en eindigde met het volgende: Vrijdag volgt een vervolg op dit blog over mijn christelijke opvoeding, hoe dat wel of niet beschermde en wat de, misschien preuts aandoende, visie op het huwelijk te maken heeft met verantwoordelijkheid nemen.

Ik ben christelijk opgevoed. En ik ben me er heel goed van bewust dat seksualiteit en het geloof/God er niet zo goed op staan in onze samenleving. Daar is heel veel over te zeggen, maar vandaag wil ik een lans breken voor een specifieke visie. Seks (gemeenschap) binnen het huwelijk. En dat in relatie tot het onderwerp uit deel 1 van dit essay: verantwoordelijkheid.

In mijn tienerjaren was ik vaak te vinden op jongerenavonden; mijn vorm van uitgaan. Jongens en meisjes, flirten, kijken, contact zoeken. Heerlijke avonden. Maar er was meer; bijvoorbeeld een avond over de verschillen tussen jongens en meisjes. Ik vergeet nooit meer de man die het ons vertelde, rustig en op een manier die voorloper was van de huidige animaties. Dick Baarsen.

We leerden dat wij, meisjes, aan het ontwaken waren in seksualiteit. Dat we daarom voorzichtig met onze seksualiteit om moesten gaan. Geef het niet zomaar weg, zorg dat je de ander vertrouwd, dat je je in een veilige context bevindt.

Jongens leerden dat meisjes niet waren zoals zij zijn, dat bij hen alles meer door elkaar heen liep en seksualiteit de middelste cirkel was. Om daar te komen, moesten jongens eerst aandacht geven aan de andere cirkels, omdat alleen dan de seksualiteit tot zijn recht kwam. Of beter gezegd: je het meisje recht deed in heel haar wezen. Wees voorzichtig met haar, was de boodschap. Committeer je volledig aan het meisje, voordat je je inlaat met het meest intieme.

Die veilige context en dat volledige commitment; dat was de bedoeling van het huwelijk. Daar maakte je afspraken met elkaar over om zo veilig om de heel kwetsbare seksualiteit heen te staan (niet in het minst omdat er consequenties aan vast kunnen zitten in de vorm van kinderen).

Ik leerde, kortom, dat ik verantwoordelijkheid had. En jongens leerden dat precies zo. De ervaring waar ik in deel 1 over schreef, laat zien dat iets leren niet voldoende is. Seksuele vorming is veel meer dan vertellen hoe het zou moeten zijn. Het is persoonsvorming, open zijn, taboes doorbreken, liefde leren. Ik ben de eerste om te zeggen dat we daar als christenen absoluut niet in uitblinken.

En dus zijn wij net als ieder ander. We leven in een wereld waarin kwaad is tot in onszelf toe. Maar dat doet niets af aan de bedoeling van het huwelijk. Seks in een veilige context, tussen mensen die de volledige verantwoordelijkheid nemen voor een mens in zijn geheel.

Seksueel grensoverschrijdend gedrag draagt een enorme complexiteit met zich mee. Naast de situaties waarin de verantwoordelijkheid heel duidelijk is, is er veel grijs gebied. Het maakt me dankbaar voor de wereld waarin ik opgroeide, waarin dit in ieder geval duidelijk is: jouw seksualiteit is kostbaar. Alleen mannen/vrouwen die dat beseffen en serieus nemen, zijn goed genoeg voor jou.