Zelfverdediging voor kleuters

Elke keer als ik over deze situatie na denk, moet ik weer lachen. Omdat ik nooit gedacht had dat ik lessen zelfverdediging zou gaan geven aan mijn nog erg jonge kinderen. Maar het kwam er wel van.

Onze dochters zitten elkaar – soms letterlijk – wel eens in de haren. Vooral de één heeft daar een handje van. Ze ontdekte hoe heerlijk lange haren in de hand voelen. Hoe fantastisch haar zus erop reageerde. Een nieuw middel was toegevoegd aan haar repertoire om dingen voor elkaar te krijgen.

Haar zus gilde moord en brand, probeerde weg te komen, huilde, maar kreeg het niet voor elkaar. Ik raakte het zat om ze elke keer uit elkaar te trekken, de één te bestraffen, de ander te troosten en te merken hoe het langzaam zo’n dingetje werd. Je weet wel… een situatie die van beide kanten benut werd. Of om heel zielig te zijn of om eens lekker wat keet te schoppen.

Ik nam het slachtoffer apart. ‘Weet je dat er manieren zijn om los te komen?’ vroeg ik. ‘Als je zus jouw haar nog eens pakt, dan doe je zo.’ Ik hield een streng haar vast, pakte haar hand en hakte ermee tussen mijn hand en haar haar. Ze was los.

We oefenden een paar keer en gingen toen over op het volgende middel van haar zus. ‘Als ze je aan je kleren trekt, doe je hetzelfde. Je slaat langs haar hand en hoep, los ben je.’ Wat was ze enthousiast! Al snel kon ze het uitproberen. Ik zag de trots op haar gezicht dat het haar lukte. Ze was los, ze kon dit.

Hilarisch genoeg werd het een tijdje een spelletje. ‘Pak jij mijn haar vast, dan trek ik me los.’ Voor de ‘dader’ was de lol er al snel af. Ik heb het al enige tijd niet meer gezien. Het succes van deze aanpak zorgde ervoor dat ik het vaker ging toepassen. Want om altijd maar boos te worden op de dader, voelt ook zo nutteloos. Die weet heus wel dat ze niet aan haren mag trekken, of mag slaan. Nu is het tijd dat ze gaat ontdekken dat het ook niet gepikt wordt.

Misschien moet ik ze al genuanceerde sociale lessen meegeven: Nee, slaan en schoppen en duwen mag niet, behalve als iemand over je grens blijft gaan. Zeg het een keer en helpt dat niet, dan mag je een duw geven. Hm, ingewikkeld is dat wel!

Maar wat voorbereiding kan geen kwaad. Want ooit zal ik de meiden meegeven dat ze mogen schoppen. Heel hard, en pijnlijk, en precies op een speciaal plekje! Je kunt vast wel raden in welke situatie…